Een psycholoog is deskundig in gedrag. Psychologie is immers wetenschappelijke studie van het menselijk (en dierlijk) gedrag. Aan de universiteit kent de psychologie meerdere afstudeerrichtingen. De ontwikkelingspsycholoog bestudeert de evolutie in het gedrag van baby tot oudere. De arbeidspsycholoog bestudeert het gedrag in de arbeidssituatie. De gerontopsycholoog houdt zich bezig met het gedrag van ouderen. De experimenteel psycholoog poogt het gedrag via experimenteel onderzoek te verklaren. Het domein van de klinisch psycholoog is het menselijk probleemgedrag.

Afgestudeerden van de specialisatie ontwikkelingspsychologie komen vaak in schoolbegeleidingsdiensten terecht, de arbeidspsychologen uiteraard in selectie- en personeelsdiensten, de experimenteel psychologen gaan werken in onderzoekslabo's en de grote groep afgestudeerden in de klinische psychologie gaan werken in allerlei begeleidingsdiensten.

Binnen de klinische psychologie gaan sommige afgestudeerden zich evenwel verder specialiseren. Vaak volgen ze de specialisatie tot psychotherapeut. Een psycholoog weet bij probleemgedrag wat er aan de hand is, een psychotherapeut is opgeleid hier aan te verhelpen.

Deze specialisaties vallen te beschouwen vallen als de 'geloofsovertuigingen' van de betrokken psycholoog(-psychotherapeut). Het betreft hier het theoretisch kader waarbinnen hij werkt, zijn geloof over hoe het menselijk gedrag ontstaat en hoe het beinvloed wordt. Een psychotherapeut heeft dus steeds een basisdiploma als psycholoog (een psychiater die soms ook psychotherapeut kan heeft uiteraard als basisdiploma 'arts').

De psychotherapeut situeert zich dus op het raakvlak tussen 'klinische psychologie' en psychiatrie. Psychotherapeuten zijn ofwel gespecialiseerde artsen ofwel gespecialiseerde pychologen. In deze specialisatie-opleidingen ontmoeten beide beroepsgroepen elkaar. De basisopleiding zal uiteraard de psychotherapie-praktijk meebepalen: psychiaters werken meer met medicatie, psychologen met gedragsbeinvloeding. Doorgaans werken beiden vlot samen.

Het diploma 'psycholoog' is aldus een algemeen basisdiploma op universitair niveau; de 'psychotherapeut' is een gespecialiseerd psycholoog (of psychiater).

In België waren er veel misvattingen over het beroep van psycholoog en psychotherapeut. Ondertussen is de titel van psycholoog wettelijk beschermd zodat niet iedereen zich zomaar psycholoog mag noemen. Op de website 'www.psychologencommissie.be' kun je nagaan wie gerechtigd is de titel van psycholoog te voeren. De overheid biedt evenwel geen bescherming op de uitoefening van de psychotherapie. Alhoewel algemeen wordt aanvaard dat een psychotherapie een gespecialiseerde vervolgopleiding is aansluitend op de basisopleiding van psycholoog (en psychiater) is, kan men wettelijk niet verhinderen dat deze titel misbruikt wordt door mensen die dit opleidingsniveau niet hebben. Het publiek wordt aldus zand in de ogen gestrooid. Praktisch gezien zien we dat heel wat mensen die zich vroeger onterecht 'psycholoog' lieten noemen, sinds deze titel wettelijk beschermd is, zich nu (even onterecht) psychotherapeut gaan noemen. Wenst U van de diensten van een psycholoog gebruik maken dan gaat U zich beter op voorhand informeren over wie het gaat. Weet dat men geen psychotherapeut kan zijn zonder dat men ook psycholoog of psychiater is. Mijns inziens zijn 2 vragen hierbij cruciaal:

• Is hij erkend als psycholoog http://www.psychologencommissie.be
• Heeft hij een universitaire specialisatie in de psychotherapie. (diploma)